Stroomstoring

door Vinnerd

De pudding is deze week in de Bonus bij Albert Heijn. Wist ik ook niet, hoor, van tevoren. Maar kwam er vandaag achter. Dus meteen twee gekocht.
Ik kwam thuis (wat ik vaak doe na de boodschappen) en zette ze in de koelkast. Even los van de hamburgers en pastasalade die daar al een week liggen te beschimmelen, merkte mijn alerte geest onmiddellijk op dat er iets niet klopte. Maar wat het precies was, daar kon in niet helemaal mijn vinger opleggen. Dat is, tot het kwartje viel; het licht deed het niet.
Dus ik, toen nog in de volle overtuiging dat mijn lampje kapot was, besloot er verder geen aandacht aan te besteden en plofte neer op de bank om heerlijk bij te komen van het boodschappen doen.
Dus terwijl ik daar lag bij te komen, hijgend en steunend en kreunend en misschien ook een beetje gorgelend, merkte ik plots op dat de lampjes van mijn dvd-speler en het zwarte ding waarvan ik niet weet hoe het werkt maar zorgt dat ik televisie kan kijken het ook niet deden. En toen merkte ik ook nog eens op dat ik geen Wi-Fi meer had én dat de verwarming het niet deed (momenteel niet zo problematisch, maar wel vreemd).
Helaas kon ik niet Googlen wat er aan de hand was, want ik had dus geen Wi-Fi. Dus nadat ik de aardlekschakel of weet ik wat het was een paar keer heen en weer had bewogen en het niets uithaalde, drong bij mij wel door welk duister noodlot mij had getroffen; een stroomstoring (dat hadden jullie als lezer natuurlijk al lang in de gaten vanwege de titel, maar het maakt het geheel niet minder zielig voor mij).
Gelukkig kon ik bij Alpacino terecht en hebben we heerlijk gesmikkeld en gelachen, maar ook leuke mopjes aan elkaar verteld. Oh, oh, wat hadden wij een pret. Pret voor tien, zou je haast zeggen. En dat terwijl we maar met z’n tweeën waren. Dat is dus pret voor 5 p.p.!

En ’s avonds kwam ik weer thuis in een ongezellig, donker hol.

Maar inmiddels heb ik weer stroom. Hulde! Het eerste dat ik deed? Thee zetten. Waarvan later bleek dat ik dat ook zonder stroom had kunnen doen.