De afzuigkapfilter

door Vinnerd

Eén keer per maand is het bij mij thuis tijd voor de grote schoonmaak. Meestal houd ik het alleen bij het verschonen van mijn bed en het verzamelen van de vieze sokken in mijn kamer, maar gisteren pakte ik het totaal anders aan. Mijn huisgenoot – die jullie misschien nog wel kennen als bedenker van het Poepboek – kwam er namelijk achter dat de afzuigkap boven het fornuis open kan. De glinsterende kleverigheid die we daar aantroffen is nog het best te vergelijken met een natte suikerspin. Alleen was het geen suikerspin maar vijf jaar oud vet. En het was trouwens ook niet roze maar bruin. Aan de binnenkant van de afzuigkap zat een soort van schuimrubberen folie geklemd dat gelukkig gewoon vervangen kon worden.

Een tochtje naar de kluswinkel volgde. Het lukte me niet helemaal om uit te leggen wat ik nodig had (“een soort sponzige plaat die je in je afzuigkap kan schuiven”) en dus probeerde de beste man mij een stoffen insectenhor te verkopen. “Als je die dubbelvouwt en een beetje op maat knipt, kom je vast een heel eind”. Ik zei toch even bij de Blokker te gaan kijken maar beloofde terug te komen als ze daar ook niet hadden wat ik zocht.

Gelukkig bleek het gewoon te bestaan: Universeel afzuigkapfilter, per twee verkocht. Ik griste het uit de schappen en wandelde trots naar de kassa, terwijl ik de gebruiksaanwijzing op de achterkant doornam. Ik citeer: “Na gemiddeld drie maanden is bij normaal gebruik, het filter verzadigd, dat wil zeggen vol met vet. Het filter neemt dan geen vet meer op.” Ik schrok zo hard dat een vrouw die in een gangpad stiekem een doosje openpeuterde verbaasd opkeek om te zien waar die kreun van verafschuwing vandaan kwam.
Drie maanden.
Ik woon hier al vijf jaar.

Gelukkig is het allemaal goed gekomen. De kap is geboend en de filter vervangen. Ik kwam er zelfs achter dat het klepje van mijn afzuiger, waarvan ik altijd heb gedacht dat het donkergeel was, gewoon van glas bleek.

Die avond at ik patat bij de snackbar.